Συνέντευξη

Όταν ένα ζευγάρι κτυπήσει την πόρτα του Κέντρου Εξωσωματικής Γονιμοποίησης, έχει ήδη καταπονηθεί από την προσπάθεια να εντοπίσει το πρόβλημά του, να συνειδητοποιήσει και να πάρει την απόφαση ότι πλέον χρειάζεται εξειδικευμένη βοήθεια. Έτσι, οι απαιτήσεις που έχει από το Κέντρο που θα απευθυνθεί είναι τόσο μεγάλες όσο και οι προσδοκίες για το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Η διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης, είναι από μόνη της μία δύσκολη προσπάθεια, που απαιτεί από τα ζευγάρια δύναμη, υπομονή, επιμονή και αγάπη. Η προσπάθεια τους να ανταπεξέλθουν σ’αυτές τις απαιτήσεις της διαδικασίας, τους κάνει ευάλωτους και υπερευαίσθητους. Αυτή και μόνον η ψυχολογική τους κατάσταση αυξάνει δικαιολογημένα τις υποχρεώσεις του Κέντρου Εξωσωματικής απέναντί τους.

Οι βασικές προϋποθέσεις που πρέπει να τηρήσει το Κέντρο για να επιτύχει να κρατήσει τις ισορροπίες που χρειάζονται σ’αυτή την προσπάθεια είναι:

• Κατά τη διάρκεια της πρώτης επίσκεψης να γίνει επαφή με τον υπεύθυνο ιατρό του Κέντρου, ο οποίος θα εξηγήσει με απλά λόγια πως δημιουργείται το πρόβλημα και ποιες είναι οι διαδικασίες που πρέπει να ακολουθηθούν για να φθάσει κανείς στο αποτέλεσμα που θέλει
• Όταν αρχίσει ο κύκλος θεραπείας, χρειάζεται συχνή επαφή με τον ιατρό και τα στελέχη του Κέντρου, ώστε η ενημέρωση να είναι πλήρης, κατανοητή και να μην αφήνει ερωτηματικά και αμφιβολίες, που να επιβαρύνουν κατά πολύ την ψυχολογική κατάσταση.
• Απαραίτητα, συνεδρία του ζευγαριού με τον ψυχολόγο του Κέντρου, ο οποίος μπορεί να βάλει τις βάσεις και να καθοδηγήσει τους συντρόφους ώστε να είναι ήρεμοι σε όλη τη διάρκεια της προσπάθειας,
• Στη διάρκεια της ωοληψίας και εμβρομεταφοράς, εκεί δηλαδή που το ζευγάρι χωρίζει, θα πρέπει η ενημέρωση να είναι συνεχής και να μην αφήνει περιθώρια για παρανοήσεις η ανασφάλεια..
• Σημαντικό ρόλο παίζουν οι χώροι του Κέντρου. Δηλαδή η αίθουσα αναμονής, το χειρουργείο, η αίθουσα ανάνηψης κ.λ.π. Το σημαντικότερο ρόλο όμως έχουν τα στελέχη του Κέντρου, από την τηλεφωνήτρια μέχρι και τον διευθύνοντα τα οποία θα πρέπει κάθε στιγμή να αγκαλιάζουν με καλοσύνη, υπομονή και ευγένεια τα ζευγάρια σ’αυτή την επίμονη προσπαθειά τους.

Η επανάληψη της λέξης «ζευγάρια» στο κείμενο δεν είναι τυχαία. Η προσωπική μας εμπειρία σ’ αυτή τη διαδικασία με τη σύζυγό μου, μας έπεισε ότι ο μόνος τρόπος για να αντιμετωπίσει κανείς αυτό το πρόβλημα είναι η κοινή προσπάθεια και η απόλυτη συμμετοχή του συζύγου σ’ αυτή, με όποιον τρόπο μπορεί και πιστέψτε με υπάρχουν αμέτρητοι τρόποι με τους οποίους ο άνδρας συμμετέχει στη διαδικασία και βοηθά τη σύζυγο σ’ αυτή ομολογουμένως πολύ δύσκολη, κυρίως ψυχολογικά, διαδικασία. Καταλήγοντας, θα ήθελα να επισημάνω σε όλα τα υπογόνιμα ζευγάρια ότι η προσπάθεια αξίζει τον κόπο και η επιμονή ανταμείβεται. Εγώ και η συζυγός μου είμαστε ζωντανά παραδείγματα, γιατί μετά από προσπάθειες πολλών ετών σήμερα κρατάμε στην αγκαλιά μας το μωρό μας που γεννήθηκε πριν από 3 μήνες.