Τα ποιήματα της Βίκης

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΠΟΡΕΙ

Εφτά χρονών μέχρι έντεκα

της κλέψαν το παιδί.

Τριαπέντε και σαράντα

έχασε τη γυναίκα.

Και τι απέμεινε;

Ακόμη απορεί…

Ο άνθρωπος μπορεί…

Δεν είναι κουφάρι άδειο,σκύβαλο!

Είναι σώμα και ψυχή

που αναζητεί,αναρωτιέται,αδιαφορεί….

08/05/10

ΠΙΚΡΕΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ

Τα λόγια της μαχαίρια.

Το δάκρυ μου σιωπή.

Τα λόγια της μαχαίρια.

Οι δράκοι μου ισόβια ποινή.

Οι πόθοι μου αγκάθια.

Η σκέψη της πληγή.

Οι πόθοι μου αγκάθια.

Το βλέμμα της απόκοσμη σκηνή.

Οι λέξεις σου λιμάνι.

Οι φόβοι μου ντροπή.

Οι λέξεις σου λιμάνι.

Η ζωή μου υπόγεια διαδρομή.

02/05/10

 ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ

Άδειο δωμάτιο η ψυχή μου.

Περιφέρομαι σκοντάφτοντας στις σκέψεις.

Τα όνειρα αδιέξοδοι δρόμοι.

Η σιωπή ουρλιάζει στα σωθικά μου.

Η λογική μου βγάζει γλώσσα

παίρνοντας το μέρος των άλλων.

Η ηθική με στήνει στον τοίχο

και με πυροβολεί.

Και γω παρακολουθώ τα κομμάτια μου

διασκορπισμένα

να λάμπουν στο σκοτάδι.

28/2/2011

   ΑΣΠΡΟΝΕΡΙ

Παιδί  και  έφηβη μαζί…

Τσαλαβουτούσα ανέμελα στ’ αλμυρό νερό.

Παιδί και ενήλικη μαζί…

Μες τα καυτά απομεσήμερα

ξεχνούσα συμφορές και μικρούς θανάτους.

Παιδί και γονιός μαζί ,είκοσι χρόνια μετά…

Στο εγκαταλειμμένο βενζινάδικο

συναντώ τα εφηβικά μου όνειρα.

Το πεύκο έχει λυγίσει

στις εξομολογήσεις των αποτυχημένων ερώτων.

Η θάλασσα καθαρτήριο και αναδημιουργία

παραμένει η μόνη  μου ελπίδα.

ΜΙΚΡΗ ΤΡΙΛΟΓΙΑ-Η ΓΡΙΑ

11/04/2011

1.ΜΟΝΑΞΙΑ

Απόγεμα Γενάρη βροχερό

Βρήκα τη μοναξιά μου στο μετρό.

Ντύθηκε ατημέλητη γριά

Ο χρόνος της φέρθηκε σκληρά.

Πάγωσε η εικόνα στη σκηνή

Θα’ρθει και μένα να με βρει;

Αυτή γριά και γω παιδί

Να με αντέξει άραγε μπορεί;

Με άδειο βλέμμα γέλασε πικρά

Κατέβηκε Σύνταγμα ξανά.

Ανακουφίστηκα ομολογώ

Θέλω τη ζωή μου να χαρώ.

15/04/2011

2.ΜΟΝΑΞΙΑ

Τυχαία με βρήκε η γριά;

Το βλέμμα της στοιχειώνει τα άγρυπνα όνειρά μου.

Τυχαία με βρήκε η μοναξιά;

Η σκέψη της πενθεί το μύχιο θάνατό μου.

Τυχαία με βρήκε η γριά;

Πυροβολώ κατάματα το γκρίζο μου σκοτάδι.

Τυχαία με βρήκε η μοναξιά;

Ξανάγινα αυτόχειρας στα άδεια μου κελιά.

26/04/2011

3.ΜΟΝΑΞΙΑ

Η γριά ήταν η αφορμή.

Η γριά!

Πυροδότησε το μεδούλι του φόβου μου.

Γύμνωσε την αλήθεια της αναβλητικότητας μου.

Αποκάλυψε το μέγεθος της οδύνης μου.

Αιτία είναι η μοναξιά.

Η μοναξιά!

Αποχαιρετώ το άπιαστο όνειρο.

Γκρεμίζω τις γέφυρες με το παρελθόν.

Χτίζω τον ουρανοξύστη του μέλλοντος.

Αποτέλεσμα θα είναι η ελευθερία!

Η ελευθερία!

03/05/2011

   Μ’ ΑΚΟΥΣ;

Παραιτούμαι.

Μ’ ακούς;

Ακόμη είναι κραυγή και όχι αποδοχή.

Επιβίωση είναι και όχι ελευθερία.

Ακόμη θάνατος και όχι ανάσταση.

Γεννηθήτω το θέλημά Σου.

Μ’ ακούς;

Ακόμη είμαι φάντασμα και όχι οπτασία.

Εγωίστρια  είμαι και όχι ονειροπόλος.

Ακόμη λογική και όχι μυστική.

Παραδίνομαι στα χέρια Σου.

Μ’ ακούς;

13/2/2011

ΜΑΝΑ

Σα μάνα ψεύτικη το χέρι σου κρατώ.

Δεν ξέρω ποιος είναι τρομαγμένος εσύ ή εγώ;

Κι αν μου ζητήσουν το ιστορικό σου οι γιατροί;

Όλα είναι γραμμένα στο χαρτί.

Εμβόλια, φάρμακα, εγχειρήσεις, βιβλιάρια.

Και σε ρωτώ ‘’Είναι η μαμά σου μόνο αυτό;’’

Το ξενύχτι στο προσκέφαλό σου δε μπορώ να θυμηθώ.

Γιατί απλά δεν ήμουνα αυτή εγώ….

12/2/2011

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ

Μένω σε νησί μικρό, άγνωστο μα φωτεινό.

Πότε μόνη και πότε με παρέα.

Κάθε πρωί ακούω τις σειρήνες ….

Με προσκαλούν σε χώρα μακρινή.

Αληθινή ή φανταστική;

Κολυμπώ σε τρικυμιώδη,σκοτεινή και άγρια θάλασσα.

Κάθε φορά φτάνω μέχρι τα μισά.

Δεν το φοβάμαι το ταξίδι.

Είναι πέλαγος με δελφίνια και πλάσματα ονειρικά.

και όχι ωκεανός αχανής και ανεξερεύνητος.

Αύριο ακούραστα θα παλέψω πάλι με τα κύματα.

Ίδιο το ταξίδι

μα ακόμη δεν το έμαθα καλά….

22/02/2011

ΤΟ ΨΥΓΕΙΟ

Σ’ αυτό το σπίτι δεν ακούγεται φωνή.

Σ’ αυτό το σπίτι μιλάει η σιωπή.

Και στην κουζίνα;

Μόνο εκεί έχει ζωή.

<<Αυτό το σπίτι είχε απόλυτη ησυχία!

Ποιος προκαλεί τη φασαρία;>>

<<Είναι οι ζωγραφιές παιδιών,

διάκοσμος στην πόρτα του ψυγείου>>.

Παράδεισος στο μέλλον-β’ τάξη του λυκείου.

Εγώ και συ-από την Ευσταθία.

Σιλβέστρο και Τουίτι- στην καλή μας την κυρία.

Το πολυτεχνείο-στους αγαπημένους θεία και θείο.

ΜΑΡΤΙΟΣ  2012

ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ

Γίναμε εξαϋλωμένοι, άγγελοι

σε ένα κόσμο μη παραδεισένιο.

Οδηγηθήκαμε στην αρετή

μετά από ταξίδι μακρινό

στη μη πραγματοποίηση  στόχων, επιδιώξεων, ονείρων .

Μια αρετή όχι υποχρεωτική

μα μες τη συνείδηση μονόδρομος.

Αναρωτιέμαι πολλές φορές

η  ζωή μας πήγε εκεί ή εμείς την οδηγήσαμε

με τις αποφάσεις, τους φόβους και το χαρακτήρα μας.

ΙΟΥΝΙΟΣ  2012

ΑΠΟΦΑΣΗ

Απόφαση οριστική.

Βιολογική μητέρα, τέλος.

Το ψιθυρίζαν μεταξύ τους οι γιατροί

‘’το κορίτσι δε μπορεί’’.

Το βιολογικό μου ρολόι σταμάτησε

έναν επιτυχημένο Οκτώβρη.

Μεθυσμένη από το όνειρό μου

άργησα να διαβάσω τα σημάδια.

Και ένα λουλουδιασμένο Απρίλη

σταυρώθηκαν οι ελπίδες μου.

Δυο χρόνια ταξίδεψα

στις πιο σκοτεινές γωνίες της ψυχής μου.

Από μικρή ήμουν γυναίκα και μητέρα

πριν γίνω καν παιδί.

Από μικρή είχα ωοθήκη ατροφική.

Από παιδί …

Έπιασα λιμάνι ένα χειμωνιάτικο δειλινό.

Χιλιάδες χρώματα σκόρπισαν μέσα μου.

Σπάσαν τα παράθυρα της κοινωνικής ενοχής.

Λυτρωτικό παραμύθι;

Απόφαση ανάγκης;

Συνειδητή επιλογή;

Μητέρα εναλλακτική.

Το καλοκαίρι ξεκινά. Νέα αρχή….

ΙΟΥΛΙΟΣ 2012

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ

Το φανταστικό μου παιδί με συντροφεύει συχνά.

Όταν περπατώ του κρατώ σφιχτά το χέρι …

Με κοιτάει με μάτια γαλανά σαν του μπαμπά του.

Μου χαμογελά και ξεκαρδίζεται με τις γκριμάτσες μου.

Κάποιες φορές με ακολουθεί σαν ίσκιος.

Μα πάντα σαν μπαίνω  σπίτι εξαφανίζεται.

Όταν κοιτώ από το παράθυρο στο δρόμο

μου γνέφει μελαγχολικά και με χαιρετά.

Το φανταστικό μου παιδί δε μεγαλώνει ποτέ …

5/6/2013

ΜΑΝΑ – ΜΗΤΕΡΑ –ΜΑΜΑ

Έγινες μάνα ποτέ;

Ένιωσες μάνα ποτέ;

Και τα αδέρφια σου που μεγάλωσες μαζί με τη μαμά;

Έτσι το θελήσαν οι συνθήκες και η μοίρα.

Τα τάισες; Τα έντυσες;

Ξενύχτησες βράδια στο προσκεφάλι τους γιατί είχαν πυρετό;

Και τα παιδιά της γειτονιάς που παίζαν στην αυλή με μπάλες πλαστικές

και χάλαγαν τα λουλούδια στις γλάστρες της μαμάς;

Τους μάθαινες παιχνίδια;

Τους αφηγούσουν ιστορίες μυστηρίου σε κύκλο μαγικό;

Έκανες το διαιτητή γιατί ήσουν η μεγαλύτερη και σ’εμπιστεύονταν;

Και τα παιδιά στο σχολείο ,οι μαθητές σου;

Τα αγκαλιάζεις; Τα συμβουλεύεις; Τα μαλώνεις; Τα επαινείς;

Τα κυνηγάς να έρχονται σχολείο;

Νιώθεις μητέρα τώρα;

Νιώθεις επιτέλους μητέρα;