Τα ποιήματα της Βίκης

Ο ΠΥΡΓΟΣ

Πήρα την καρδιά μου

και την κλείδωσα σε έναν πύργο

των παραμυθιών.

Την νάρκωσα

για να μη βλέπει,να μην ακούει,

να μην αισθάνεται.

Για να γιατρευτεί….

Νόμιζα πως ο πύργος

ήταν από ατόφια πέτρα

συμπαγής και απροσπέλαστος.

Μα είναι φτιαγμένος

από φτερά σπάνιων

παραδείσιων πτηνών.

Με το πρώτο φύσημα του ανέμου

εισβάλουν

η ελπίδα,ο φόβος,ο πόνος,η χαρά.

Η καρδιά μου λαγοκοιμάται

και νιώθει τα συναισθήματα αυτά

σαν απαλά τσιμπήματα.

Mακάρι όταν ξυπνήσει να έχω γιατρευτεί…

05/02/09

ΧΡΩΜΑ ΜΩΒ

Χρώμα διάθεσης….

Πριν μήνες ήταν το μαύρο

πένθος και μελαγχολία,

το χρώμα της επανασταμένης εφηβείας.

Έγινε γκρι-καφέ

αδιαφορία και εγκατάλειψη

ένα σκαλοπάτι πριν το τέλος.

Βάφτηκε κόκκινο

αγώνας και στοίχημα για τη ζωή

μια φωνή εσωτερική με καλεί.

Νόμιζα ότι θα γινόταν γαλάζιο

ηρεμία και χαλάρωση

άδεια η σκέψη από όνειρα.

Μεταμορφώθηκε όμως

σε ένα υπέροχο μωβ

γεμάτο αποχρώσεις αγάπης και ελπίδας

πίστη σε ένα μέλλον φωτεινό.

25/12/08

ΟΡΙΑΚΗ ΓΡΑΜΜΗ

Δεν αντέχω άλλους θανάτους να βιώσω.

Δεν αντέχω να κάνω τη νύχτα μέρα.

Δεν αντέχω να τιμωρώ άλλο το κορμί μου.

Δεν αντέχω να χάσω λεπτό πια από τη ζωή μου.

Θέλω να ανοίξω τα παράθυρα

να μπει ο ήλιος στην ψυχή μου.

Θέλω να τρέξω από χαρά

μέχρι να χάσω την αναπνοή μου.

Θέλω να ζήσω τις στιγμές

και το τώρα να μου χαμογελά.

Θέλω να γράψω για το αύριο

που θα’ ναι γεμάτο ευτυχία.