από manager | Νοε 7, 2013 | ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕΛΩΝ ΜΑΣ |
13/Ο4/2010 Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΠΟΡΕΙ Εφτά χρονών μέχρι έντεκα της κλέψαν το παιδί. Τριαπέντε και σαράντα έχασε τη γυναίκα. Και τι απέμεινε; Ακόμη απορεί… Ο άνθρωπος μπορεί… Δεν είναι κουφάρι άδειο,σκύβαλο! Είναι σώμα και ψυχή που...
από manager | Νοε 7, 2013 | ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕΛΩΝ ΜΑΣ |
«Ένα παράπονο και ένα δάκρυ….. απόψε η σκέψη μου δε βρίσκει άκρη… απόψε λύγισε η αντοχή …. Ένα σκοτείνιασμα που με βαραίνει πικρή ανάμνηση σαν μαχαιριά…..» Είναι λόγια από το αγαπημένο μου ζεϊμπέκικο (Πρώτο Φθινόπωρο), του Βαγγέλη Κορακάκη, που ερμηνεύει όλο δύναμη,...
από manager | Νοε 7, 2013 | ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕΛΩΝ ΜΑΣ |
Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα έμπαινα στο τρυπάκι της εξωσωματικής! Άκουγα για ζευγάρια που δεν έκαναν παιδιά, και έλεγα: «μα καλά , γιατί δεν κάνουν μια εξωσωματική να τελειώνουν;» Και που να’ξερα ότι δεν πρέπει ποτέ να σχολιάζουμε γιατί τα...
από manager | Νοε 7, 2013 | ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕΛΩΝ ΜΑΣ |
ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 2003 Ακούς τη σιωπή μου που βαθαίνει κάθε μέρα; Η σιωπή δυναμώνει με τα παιδικά γέλια και κλάματα που ακούω. Και τότε ρωτάω»Γιατί σε μένα,γιατί εγώ;» 17/4/07 Πού κυλάνε τα ποτάμια της φυγής; Πού φωτίζουν τα αστέρια της σιωπής; Πού κοιμούνται τα μωράκια της...
από manager | Νοε 7, 2013 | ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΜΕΛΩΝ ΜΑΣ |
05/02/09 Ο ΠΥΡΓΟΣ Πήρα την καρδιά μου και την κλείδωσα σε έναν πύργο των παραμυθιών. Την νάρκωσα για να μη βλέπει,να μην ακούει, να μην αισθάνεται. Για να γιατρευτεί…. Νόμιζα πως ο πύργος ήταν από ατόφια πέτρα συμπαγής και απροσπέλαστος. Μα είναι φτιαγμένος από...
